دینامیک سیالات محاسباتی
سرگذشت پیدایش و گسترش دینامیک سیّالات محاسباتی را نمی‌توان جدای از تاریخ ابتکار، ترویج، و تکامل کامپیوترهای ارقامی نقل کرد. تا حدود انتهای جنگ جهانی دوٌم، اضافه شیوه‌های مربوط به حلّ مسائل دینامیک سیالات از طبیعتی تحلیلی یا تجربی برخوردار بود. همچون همگی نوآوری‌های برجسته? علمی، دراین باره هم اشاره به زمانه دقیق در آغاز دینامیک سیّالات محاسباتی نامیسر می باشد. در اغلب مورد ها، اولیه کار بااهمیت درین رشته را به ریچاردسون نسبت می‌دهند، که در سال 1910 (میلادی) محاسبات مربوط به نحوه? پخش تنش (stress distribution) در یک سد ساخته‌شده از مصالح بنّایی را به انجام رسانید.
دراین کار ریچاردسون از روشی جدید موسوم به رهاسازی (relaxation) برای حلّ معادله? لاپلاس استفاده کرد. او در این‌راه? حلّ عددی، داده‌های فراهم‌آمده از مرحله? گذشته تکرار (iteration) را برای جدید‌سازی همه مقادیر مجهول در گام جدید به فعالیت می‌گرفت.
توضیحات[ویرایش]
در این شیوه با تبدیل معادلات دیفرانسیل پاره‌ای قاضی بر سیالات به معادلات جبری امکان حل عددی این معادلات فراهم میگردد. با تقسیم حوزه مورد نظر برای ارزیابی به المان‌های کوچک‌تر و اعمال موقعیت مرزی برای گره‌های مرزی با اعمال تقریب‌هایی یک دستگاه معادلات خطی بدست می‌آید که با حل این دستگاه معادلات جبری، میدان سرعت، فشار و دما در ناحیة مورد نظر بدست می آید. با استفاده از نتایج بدست آمده از حل معادلات می‌توان برآیند نیروهای وارد بر سطح های، ضرایب برا و پسا و ضریب انتقال حرارت را محاسبه نمود.
در دینامیک سیالات محاسباتی از روش‌ها و الگوریتمهای مختلفی جهت رسیدن به جواب بهره می‌برند، ولی در تمامی موارد، دامنه گزینه را به تعداد زیادی اجزاء کوچک تقسیم می نمایند و برای هریک از این اجزاء مسئله را حل می‌نمایند. بعد از رسم یک 100 ضلعی منتظم مشاهده خواهیم نمود که فیس نتایج مشابه دایره می باشد. با افزایش تعداد اضلاع این شباهت بیش تر خواهد شد. در حقیقت این پدیده در مبحث سی‌اِف‌دی نیز معنا خواهد داشت.